Laatste week gaat in

Het is zover, de laatste week van onze lange reis gaat beginnen. Een dubbel, vreemd gevoel. Aan de ene kant hebben we zin om weer naar ons huisje te gaan en vrienden/familie te zien, aan de andere kant is Zuid-Afrika zo enorm, leeg, prachtige natuur, vriendelijke mensen. Elke dag hebben we de mooiste kampeerplekjes in de open natuur vaak helemaal alleen die in Europa niet te vinden zijn.
Vanaf Swartkopmund waar we zes dagen hebben gewacht op de reparatie van de auto en ondertussen met andere overlanders elke avond aan het bier en de "braai" zaten, zijn we naar de Khalagadi (park in Kalahari) gegaan, een mooie plek waar we direct in de ochtend twee cheeta's op jacht zagen en even later een aantal leeuwen voor pampus op de weg. De woestijn staat in bloei! Iets wat 1 keer in de zoveel jaar gebeurt. Honderden kilometers lang vlinders, vlinders, en nog eens vlinders. Zoveel dat ze niet te ontwijken zijn. De radiateur zit vol met de meest exotische exemplaren.

We ontmoeten blanke afrikanen die allemaal hun eigen bijzondere en ook trieste verhalen hebben.

Zo hebben we een nacht bij de backpackers in Augrabies falls door gebracht. Dit wordt gerund door 2 blanke afrikaanse mannen. Een van de mannen vertelde ons een verhaal dat zijn vrouw een keer is verkracht in hun huis door zwarte afrikanen. Nadat hun zoon een tweede poging tot verkrachting had kunnen voorkomen zijn ze naar Nieuw-Zeeland vertrokken. Hijzelf is weer teruggekeerd,hij kon niet aarden en wilde terug naar zijn land. Hij is journalist en schrijft stukken voor kranten. Hij verteld dat Zuid-Afrika het grootste aantal verkrachtingen ter wereld kent. Hij wind zich op dat er niet verteld wordt dat de verkrachters hier 99% zwarte afrikaanse mannen zijn terwijl er 8 % blanke afrikanen wonen. Dat wordt in Europa nooit verteld zegt hij. Er zijn wijken waar je als blanke vrouw altijd slachtoffer wordt, het wordt gebruikt als een machtsmiddel. De kranten staan steeds voller met de meest gruwelijke verhalen, en de politiek doet er niets aan. Over de president heeft niemand een goed woord over. Er vind een leeglooplaats, sindst de apartheid is afgeschaft is al 3% van de blanken vertrokken. Erg onder de indruk hebben we zijn verhaal aangehoord en weer een heel bijzondere avond mee gemaakt. Dit soort dingen hoor je niet in nederland.

Iedereen is erg vriendelijk hier. Zo zaten we gisteren in het "ceder gebergte" en waren we op zoek naar een camping. Het werd al donker. Niks te vinden. We mochten toen ergens staan op iemands terrein met super uitzicht op de mooie bergen met gebruik van toilet en zwembad (om te wassen want douchen was er niet), en daar hoefden we niks voor te betalen.

Volgende week verschepen we de auto. Egypt air heeft een vlucht van Willem gecanselt en daarom komt hij twee dagen later aan dan gepland, op zondag.
Nu zitten we weer aan de atlantische oceaan in "Lamberts Bay". Een klein plaatsje met een wilde zee. In de winter zijn hier walvissen te spotten. Nu zijn ze er niet. Wat we wel zien is heel veel zeevogels en zeehonden.