Tocht door de woestijn deel 2

We zitten nu in El Kharga.
Vorige keer heb ik een kort stukje geschreven omdat ik helemaal lek gestoken werd. Nu een nieuwe poging. Alle tekst die we op onze homepage zetten, zetten we eerst in een “word document” en als we dan online kunnen zijn dan kost het maar even (voordat de verbinding weer weg valt) om het op het net te zetten. Dat is wel zo makkelijk.
Allereerst wil ik even kwijt:
Lieve Pien, Maris , Anita,Mams,Paps en Patricia ik heb jullie mail gelezen, maar er was zo een slechte verbinding dat ik helaas nog niet terug heb kunnen mailen. Zal dit zo snel mogelijk doen. Dank je wel voor jullie lieve mails.
Peet.. jammer dat het skypen niet ging.
Jochem en puk: van harte met jullie dochter Isis. Een gezonde en ronde (haha) babygirl. Geweldig. Nu maar hopen dat alles verder goed blijft gaan. We willen natuurlijk wel snel een foto zien!!!
Maar goed we zitten nu dus bijna helemaal in het zuiden van Egypte. Gisteren hebben we overnacht langs een hele mooie bergwand aan de rand van de woestijn in “Mut”. Na op zoek te zijn geweest naar een heerlijk biertje voor bij de tent, zijn we in het donker naar de camping gereden. Een hele onderneming. Grote donkere vlakken betekent: “ezels met karretje op de weg”. En dat zijn er veel geloof me. En in eens zijn die ook al heb je groot licht aan vlak voor je. Dood eng. En dan nog alle los lopende mensen op de weg. Kortom een hele onderneming en maar weer al te duidelijk dat in het donker reizen niet gevaarlijk is voor ons maar vooral voor anderen!
Vanmorgen was ik zo benieuwd naar de zons opkomst en de kleuren die de Bergen zouden krijgen.. maar helaas we waaiden bijna van onze auto af door de wind die plotseling was komen op zetten. De bergen werden een waas van wind en zand.
We gaan hier vroeg naar bed (uiterlijk 9 uur) en staan om 7 uur op.Dan branden we onze tent uit of zoals vanmorgen waaien we weg.
De woenstijn is erg mooi. Van Bergen met rotsen tot de horizon, tot vlaktes met zand en hopen stenen die Bergen zijn, tot zandduinen. Zo iets heb ik in mijn hele leven nog niet gezien. Iedere dag rij ook ik een stuk in onze auto. Dan heb ik een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht. Wat voelt dat gaaf dat ook ook eindelijk na al die jaren zelf mag rijden en dan nog wel hier in Afrika.
Nu staan we weer op een hele maffe plek in een hotel. We mogen onze auto midden op het terras neerzetten. Dus als de anderen hun ontbijtje hier krijgen kijken ze tegen onze daktent aan. Maar gelukkig vinden de mensen het wel leuk om onze auto te zien. De toeristen slapen hier ( het zijn er maar 4 uit denemarken) in een airco huisje. Wij mgen gebruik maken van het algemene toilet en douche. Toilet spoelt niet door jammie, maar ach we zijn in middels wel wat gewend. De douche is prima.
De mensen hier zijn overal erg aardig en behulpzaam. Morgen gaan we op pad naar Luxor en verlaten de woenstijn. :(.
E zijn benieuwd waar Karin enVincent uit hangen. Die zitten als het goed is en paar dagen achter ons.