Alexandrie-Cairo

Alexandrie - Cairo


10 oktober:

Vanacht hebben we rustig geslapen. Geen hoge golven.. rustige zee.
Rond half 3 zijn we dan eindelijk in alexandrie aangekomen. Met escorte van de politie die aan boord klom voor dat het schip aangemeerd had voeren we de haven in. De zelfde politie zou onze paspoorten checken en ons van visa’s voorzien. Ook onze carnet werd in behandeling genomen en een klein geimproviseerd wisselkantoortje aan een tafel was plots aanwezig. Super geregeld dus. Zo hoefden we niet door alle drukte door alle douane posten heen.
Wat we nog niet wisten is dat het nog wel 4 uur zou gaan duren voordat we uiteindelijk de benodigde papieren voor de auto en een egyptisch nummerbord op onze auto hadden.
Al met al, ook al duurde het erg lang was het goed en relaxed geregeld daar.

Helaas moest Jet nog even tussen door (de schemer was al ingevallen) in een onbedekte rioolput donderen. Met als gevolg: scheenbeen behoorlijk open gehaald aan het ene been en aan het andere been een geschaafde heup met daarom heen bont en blauwe plekken.
Shitt ik was even vergeten dat je wanneer je in Afrika bent, je goed op moet letten waar je loopt, want je kan zo in een gat in de grond verdwijnen. In Nederland wordt zo iets netjes afgezet.. hier niet. Les meteen goed geleerd dus. Gelukkig hebben we een goede EHBO bij ons en omdat het vieze wonden zijn door de scherpe ijzeren randen, ook maar meteen 1 van onze antbiotica kuren aangebroken, want met deze warmte gaat het vast meteen ontsteken. Nu maar hopen dat het allemaal een beetje goed wil gaan genezen. Balen.
Willem zei natuurlijk: wel typisch iets voor Jet om dit al voor elkaar te krijgen voordat we ook maar de haven waren uit gereden.
Maris en Pien zouden het zelfde zeggen haha.. (enne geen vetvertraging dit keer maar meteen blauw en dik ).

Uiteindelijk zijn we rond 7 uur de haven uitgereden. Nu nog een plek zien te vinden om te overnachten waar onze auto ook bewaakt zou worden. Gelukkig vonden we snel een man die met ons in de auto mee reed en ons naar een goedkoop hotel bracht waar om de hoek een bewaakte parkeer plaats zou zijn. Dezelfde man heeft ons naar een restaurantje gebracht waar we heerlijke kebab met salade gegeten hebben (onze eerste fatsoenlijke maaltijd na 3 dagen brood en kaas en worst op de boot).
Met een bierje op bed tv gekeken en heerlijk gaan slapen.









11 oktober
De volgende ochtend stond onze man al weer beneden te wachten om te vragen of we goed hadden geslapen.Ook vertelde hij dat hij extra vroeg was opgestaan om te kijken of onze auto nog in orde was. Zo zie je maar .. er zijn toch altijd weer vriendelijke mensen die je overall bij helpen.

Na afscheid te hebben genomen gaan we op weg naar cairo. Tank vol gegooid (14 cent per liter, dat zou in Nederland ook moeten :-) Dat blijkt nog een hele ondernemeing met alle wegbewijzering in het arabisch. Dus heel veel vragen en heel veel mensen die nauwelijks engels kunnen hebben we na 2 uur rond rijden eindelijk de “dessert road to cairo” gevonden.
Het autorijden is een kunst waar ik me zeker in de grote drukke steden niet aan ga wagen. Willem rijdt al als een echte afrikaan: “gewoon door duwen, met beleefdheid kom je nergens.”
Links in halen, rechts inhalen het lijkt allemaal te mogen. En vooral veel toeteren. Willem baalt dat zijn toeter een beetje zielig klinkt.
Op wegen waar je toch duidelijk maar 3 banen ziet zodat je toch volgens de nederlandse regels toch echt maar met zijn drieen naast elkaar mag
Rijden, maken ze er hier 6 baans van. Tergelijker tijd vraag ik me af hoeveel mensen nu werkelijk hun rijbewijs hier hebben.
Uiteindelijk zien we aan het eind van de middag de piramides verrijzen aan de horizon. We naderen Cairo. En man wat een drukte. Alles kris kras door elkaar en dan probeert onze vlaams klinkende “garmin” ons de weg te wijzen naar de camping. Uiteindelijk een taxi gevonden die tegen betaling voor ons uit rijdt en ons naar de camping begeleidt.
Wat en oase van rust hier midden in de drukke stad. De camping zelf is niet veel, maar er is tenminste een douche en wc en stroom!! We kunnen onze straat lantaarn naast de auto zelf uit zetten met een knopje. Hoe verzinnen ze het.
En er is een gezellig barretje met… Koud Bier!!!! Wat is dat lekker in deze hitte. Onze auto staat pal in de zon, dus je brand smorgens je tent uit, maar het barretje ligt in de schaduw. Heerlijk. Daar zit ik nu dus onze verhalen te schrijven.


12 oktober

Vanmorgen met de taxi naar de Nederlandse ambassade in de chique buurt voor een,(“mag ik raden, jullie komen voor een letter “of recommendation” voor Soedan?” ) en met dit belangrijke papiertje naar de Soedanese ambasade downtown gegaan. Daar ging het ging het verdacht soepel. Formulieren overhandigd. Ik moest maar terugkomen. Gevraagd wanneer. Misschien dat het visum donderdag klaar is, inshallah. Ik antwoord ook maar “insallah” want alle visa moeten eerst door Kartoem zelf bevestigd worden dus je weet maar nooit. Het kost minimaal 3 dagen tot 2 weken. Op hoop van zegen dan maar. Geeft ons tijd komende dagen eens echt Cairo te gaan bekijken en niet alleen via een snelle tour vanaf de Rode zee.