Kaapstad
Door: jetenwillem
Blijf op de hoogte en volg jet en willem
25 Februari 2011 | Zuid-Afrika, Kaapstad
zuid afrika vervolg
Inmiddels is Mariet al weer een week in Afrika en hebben we weer veel mooie dingen gezien en beleefd. Helaas nog geen internet om een leuk verhaal te plaatsen, maar dat gaat hier in Swakopmund (Namibie) veranderen.
Zuid afrika is inderdaad erg anders dan wat we tot nu toe hebben mee gemaakt. Alles is veel meer georganiseerd en overal is asfalt. De verschillen tussen arm en rijk worden nog groter. Dure auto's en huizen contrastreren met de vele huttenkampen (townships).
Onze eerste avond samen in Kaapstad op de "backpackers camping" ontmoeten we een bijzondere vrouw. Zij heeft net 3 dagen geleden haar baan verloren en staat op straat. Haar baas heeft de winkel verkocht en ze heeft dus geen baan meer. het ergste is dat ze kost en inwoning had, en dus nu ook haar woning kwijt is. Het is een blanke zuid afrkikaanse met 2 kinderen waarvan er een 21 jaar is, autistisch en een verstandelijke handicap. Deze zoon is volledig afhankelijk van haar. Haar andere zoon heeft een ander onderkomen gevonden. Zij verblijft nu voorlopig in een tent op deze camping. Ze mag daar een maand gratis logeren, maar ach wat een verhaal. Het heeft ons erg geraakt. Het is een creative vrouw en ze maakt kostuums als bij baantje. Ze was op het moment dat wij er waren een kostuum aan het maken voor het optreden van U2 die die week in het nieuwe WK-2010 stadion kwam optreden.. Dat is wel heel bjzonder. We zijn benieuwd hoe dat gegaan is en hopelijk heeft ze daar weer voorlopig genoeg geld mee verdiend om weer even op de camping te kunnen blijven.
Haar zoon is de hele dag aan het springen op de trampoline, die daar is en daar heeft hij gelukkig veel lol in. Het is een taak om haar zoon in zijn ritme te houden met de mogelijkheden die ze heeft. Een hele kluif. Het meest bijzondere is dat ze ondans al haar verdriet positief is en vol humor zit. We hebben een paar bijzondere avonden vol lol gehad. We hopen haar nog te ontmoeten als we weer terug komen in kaapstad.
We horen veel verhalen van de blanke zuid-arikanen dat het bergafwaarts gaat met het land. De salarissen zijn laag en er worden veel "zwarten" op plaatsen gezet waar eerder blanken werkten. Positive discriminatie. Gevolg is wel dat minder gekwlificerden het werk overnemen. De ziekenhuizen stonden ooit bekend als de beste , momenteel zijn veel artsen naar bijvoorbeeld Dubai vertrokken en hebbn anderen hun taak overgenomen.
We hebben op de dag van Mariet's aankomst in Kaapsad afgesproken met een man die onze auto kan verschepen. We spreken af dat hij verschilende routes uit zoekt en ons een prijsopgave mailt. Het lijkt een goed georganiseerd bedrijf en betrouwbaar. We wachten op bericht.
Willem blijkt onverzekerd in kaapstad rond te rijden. Ja hij is wel verzekerd als het om lichamelijk letsel gaat, maar niet als hij een dikke dure auto in de poeier rijdt. Dus op zoek naar een bank die een verzekering kan regelen. Uiteindelijk hebben we dan toch alles snel voor elkaar en hebben we een WA afgesloten voor een minimum van 3 maanden. maar het rijdt stukken prettiger. Dus nu kunnen we verder reizen. Het blijkt dat alle overlanders die we spreken met een buitelands kenteken niets geregeld hebben.
We besluiten eerst naar kaap de goede hoop te gaan. Langs de kust en om wilde zee te bewonderen:.
Langs de kant van de weg zien we overal borden staan met de waarschuwing: "don't feed the baboons, fine 800 rand". dat hebben we ook braaf gedaan, tot we de volgende ochtend wakker werden op een mooie camping aan zee. Zitten we heerlijk een kopje koffie te drinken, komt daar in eens een groep baboons van de berg gesneaked en voor we iets kunnen doen zitten er 2 enorme joekels in onze auto. alle spullen vliegen in het rond. het enige wat we kunnen doen is heel veel schreeuwen en met alles (inclusief borden, bestek en pannen) gooien om te weg te jagen. maar natuurlijk gaan ze niet weg zonder iets mee te nemen: 1 zak chips en een pot mayonaise. Ze hebben wel smaak die beesten. haha. We kunnnen nu wel zeggen dat ze van dicht bij niet zo lief zijn, zelfs wel eng. Dus voortaan alle deuren dicht.. en ook de ramen. Stelletje brutale apen! En ze hebben flinke tanden.
Gelukkig kunnen ze niet auto rijden .. zei de ma van willem. haha dat moest er inderdaad nog bij komen.
gelukkig hebben we ook nog een schattige pinguin kolonie gezien.
Op naar Namibie en we zien wel hoe ver we komen.
Inmiddels is Mariet al weer een week in Afrika en hebben we weer veel mooie dingen gezien en beleefd. Helaas nog geen internet om een leuk verhaal te plaatsen, maar dat gaat hier in Swakopmund (Namibie) veranderen.
Zuid afrika is inderdaad erg anders dan wat we tot nu toe hebben mee gemaakt. Alles is veel meer georganiseerd en overal is asfalt. De verschillen tussen arm en rijk worden nog groter. Dure auto's en huizen contrastreren met de vele huttenkampen (townships).
Onze eerste avond samen in Kaapstad op de "backpackers camping" ontmoeten we een bijzondere vrouw. Zij heeft net 3 dagen geleden haar baan verloren en staat op straat. Haar baas heeft de winkel verkocht en ze heeft dus geen baan meer. het ergste is dat ze kost en inwoning had, en dus nu ook haar woning kwijt is. Het is een blanke zuid afrkikaanse met 2 kinderen waarvan er een 21 jaar is, autistisch en een verstandelijke handicap. Deze zoon is volledig afhankelijk van haar. Haar andere zoon heeft een ander onderkomen gevonden. Zij verblijft nu voorlopig in een tent op deze camping. Ze mag daar een maand gratis logeren, maar ach wat een verhaal. Het heeft ons erg geraakt. Het is een creative vrouw en ze maakt kostuums als bij baantje. Ze was op het moment dat wij er waren een kostuum aan het maken voor het optreden van U2 die die week in het nieuwe WK-2010 stadion kwam optreden.. Dat is wel heel bjzonder. We zijn benieuwd hoe dat gegaan is en hopelijk heeft ze daar weer voorlopig genoeg geld mee verdiend om weer even op de camping te kunnen blijven.
Haar zoon is de hele dag aan het springen op de trampoline, die daar is en daar heeft hij gelukkig veel lol in. Het is een taak om haar zoon in zijn ritme te houden met de mogelijkheden die ze heeft. Een hele kluif. Het meest bijzondere is dat ze ondans al haar verdriet positief is en vol humor zit. We hebben een paar bijzondere avonden vol lol gehad. We hopen haar nog te ontmoeten als we weer terug komen in kaapstad.
We horen veel verhalen van de blanke zuid-arikanen dat het bergafwaarts gaat met het land. De salarissen zijn laag en er worden veel "zwarten" op plaatsen gezet waar eerder blanken werkten. Positive discriminatie. Gevolg is wel dat minder gekwlificerden het werk overnemen. De ziekenhuizen stonden ooit bekend als de beste , momenteel zijn veel artsen naar bijvoorbeeld Dubai vertrokken en hebbn anderen hun taak overgenomen.
We hebben op de dag van Mariet's aankomst in Kaapsad afgesproken met een man die onze auto kan verschepen. We spreken af dat hij verschilende routes uit zoekt en ons een prijsopgave mailt. Het lijkt een goed georganiseerd bedrijf en betrouwbaar. We wachten op bericht.
Willem blijkt onverzekerd in kaapstad rond te rijden. Ja hij is wel verzekerd als het om lichamelijk letsel gaat, maar niet als hij een dikke dure auto in de poeier rijdt. Dus op zoek naar een bank die een verzekering kan regelen. Uiteindelijk hebben we dan toch alles snel voor elkaar en hebben we een WA afgesloten voor een minimum van 3 maanden. maar het rijdt stukken prettiger. Dus nu kunnen we verder reizen. Het blijkt dat alle overlanders die we spreken met een buitelands kenteken niets geregeld hebben.
We besluiten eerst naar kaap de goede hoop te gaan. Langs de kust en om wilde zee te bewonderen:.
Langs de kant van de weg zien we overal borden staan met de waarschuwing: "don't feed the baboons, fine 800 rand". dat hebben we ook braaf gedaan, tot we de volgende ochtend wakker werden op een mooie camping aan zee. Zitten we heerlijk een kopje koffie te drinken, komt daar in eens een groep baboons van de berg gesneaked en voor we iets kunnen doen zitten er 2 enorme joekels in onze auto. alle spullen vliegen in het rond. het enige wat we kunnen doen is heel veel schreeuwen en met alles (inclusief borden, bestek en pannen) gooien om te weg te jagen. maar natuurlijk gaan ze niet weg zonder iets mee te nemen: 1 zak chips en een pot mayonaise. Ze hebben wel smaak die beesten. haha. We kunnnen nu wel zeggen dat ze van dicht bij niet zo lief zijn, zelfs wel eng. Dus voortaan alle deuren dicht.. en ook de ramen. Stelletje brutale apen! En ze hebben flinke tanden.
Gelukkig kunnen ze niet auto rijden .. zei de ma van willem. haha dat moest er inderdaad nog bij komen.
gelukkig hebben we ook nog een schattige pinguin kolonie gezien.
Op naar Namibie en we zien wel hoe ver we komen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
