Modderen in Tanzania:

Ons doel om binnen een paar dagen van noord naar zuid tanzania te rijden en Malawi mee te pakken bleek te vooruitstrevend aangezien de wegen slechter en nog slechter werden. Asfalt was in geen velden of wegen meer te bekennen. Gravel roads was het enige, met vele gaten er in waardoor je niet echt harder kan dan 20km p uur. We hebben toen een camping gevonden bij een klooster in Biharamulo (overigens de plek waar een ziekenhuis is waar de swahilistudenten van willem naar toe gezonden worden ) met kerkje ernaast. Het was een soort van hotelletje met een plek waar we onze daktent konden uit klappen. Daar kwamen we ook 2 engelsen tegen die op het zelfde idee waren gekomen. Het toeval wil dat Willem ze al eerder was tegen gekomen in Nairobi. Een leuk weer zien dus.

Net als je denkt dat het niet slechter kan met de wegen wordt het nog slechter. Ten oosten van Lake Tanganyika heeft het veel geregend en de modder wordt steeds erger. Onze auto heeft inmiddels en rode kleur gekregen van alle modder van rode aarde.
Gelukkig hebben we het gehaald tot Kigoma en hebben we een mooie plek samen met de engelsen gevonden aan een strandje aan lake Tanganyika. Helder water zonder bilharzia, waar we heerlijk een duik hebben kunnen nemen om onze modder af te spoelen.

De volgende dag zijn we vroeg vertrokken... en wat bleek:... het kan nog steeds erger. veel regen en heeeel veel blubber. Glibberend en glijdend vervolgen we onze tocht.. hoe zal dit aflopen?!. We weten halverwege al zeker dat we de plek die we willen bereiken nooit zullen halen. Onderweg komen we midden op de weg(pad.. cq moddderbaan) een vrachtwagen tegen die vast zitten vanwege een lekke band. Hoe komen we daar in gods naam langs denken we. De chauffeur wenkt ons dat het echt past en vol gas rijdt Willem ons er langs terwijl ik denk dat we tegen de berg vast geplakt zullen worden. We hebben het gered. Dan komt de chauffeur naar ons toe gerend en vraagt ons of we alsjeblieft iets te eten voor hen hebben omdat ze lang zullen moeten wachten op iemand die hun wiel komt repareren. We geven hen ranja, crackers en kaas waar ze erg blij mee zijn. Hun dankbaarheid tonen ze door ons uit te nodigen in hun dorp, maar dat ligt weer de andere kant op dus we gaan verder.

We glijen,glibberen en modderen weer verder. Ik heb een stuk gereden in de auto en dat was heel gaaf, maar naar mate de modder erger wordt, het water meer en meer blijft staan, waardoor we door diepe plassen heen moeten, laat ik toch liever de rijkunsten aan Willem over. We rijden nu gemiddeld 15 km per uur, dus het schiet niet op. Uiteindelijk besluiten we om 19.00 te stoppen en een plek te zoeken waar we onze daktent kunnen uitklappen. verder rijden in het donker is niet meer veratwoord. Met 1 gaasje wijn (meer hebben we niet) en onze instant macaroni met uien,knoflook en parika, gaan we naar bed. Dan begint het weer te regenen en hoe. En ook gaat het flink onweren. Ondertussen bedenk ik me hoe met al die regen, die de weg nog slechter maken, we hier in godsnaam weg kunnen komen.
Gelukkig valt het de volgende dag mee. De tent heeft ons droog gehouden en we blijken het slechtste gedeelte van de rit er al op te hebben zitten.

We vertrekken vroeg en gaan weer op pad. We gaan er eigenlijk al weer van uit dat we de volgende plek niet zullen halen, maar de weg wordt langzamerhand beter en beter en we rijden weer op gravel met gaten en kunnen nu weer gemiddeld 50 km per uur rijden!!!
We arriveren in een walhalla in Kipili !!! Direct an het tanganyika meer met uitzicht op de bergen van Congo aan de overkant. Wat en uitzicht, wat een parradijs.Ook een mooie schone wc en een warme douche en interenet dus bij deze de link naar de website. Luxe al om.
http://www.laketanganyikaadventuresafaris.com

Vanmorgen even flink schrikken. Willem constateert dat het bevestigingspunt van een schokbreker gescheurd is.De tocht was vor ons maar ook vor de auto kennelijk toch iets te zwaar geweest. Waarscijnlijk kunnen ze dat hier lassen maar we moeten nog even wachten tot de lasser er is.

Ze hebben net even naar onze auto gekeken. Ze zeggen hem te kunnen lassen. gelukkig. Ook hebben ze de vetpunten meteen gesmeerd. Het wachten is nu op Chris, de eigenaar die weet hoe het moet om de generator aan te zetten en aan te sluiten op een bepale manier op de lasmachine. De lasmachine hebben ze hier gelukkig. Vanavond en anders morgen komt Chris, dus het is nog even wachten, maar het is absoluut geen verkeerde plek om vast te zitten.

Nog iets anders is dat willem gisteravond door zijn enkel gegaan is. Hij heeft een paar dagen geleden nieuwe slippers gekocht. Diezelfde dag heeft een gezellige hond besloten er de hele nacht lekker op te kauwen terwijl wij heerlijk sliepen. Ze zitten dus niet meer zo stevig en met al die losliggende stenen ging het gisteren mis. Echt balen, want dat zal beteken dat ik meer moet gaan rijden, wat ik best eng vindt. We zitten hier in ieder geval vandaag en morgen nog , dus heeft zijn enkel even de tijd om te rusten. Dit kan er ook nog wel even bij.
Malawi gaan we in ieder geval overslaan, want dan red ik het niet meer om op tijd in Lusaka te zijn in Zambia. gelukkig zitten we vlak aan de grens, dus met een beetje doorrijden redden we dat wel voor de 21e.

wordt vervolgd.